Een tussendoortje
Reizen door Peru is gemakkelijk, veilig en comfortabel.
Alle infrastructuur is aanwezig en je kan je op een luxueuze manier van locatie tot locatie laten vervoeren.
Peru biedt heel veel afwisseling: van Machu Picchu tot gletchers, van woestijn tot bergen, … En dan heb ik deze keer (wel tijdens mijn reis naar Bolivië) nog niet eens het amazonegebied, de jungle en het Titicacameer bezocht.
Peru heeft evenwel Bolivië niet uit de top drie allerbeste reizen kunnen stoten. Bolivië is qua natuur toch spectaculairder dan Peru.
Wat me het meest is meegevallen is de veiligheid en de eerlijkheid van de Peruvianen. Ik voelde me op geen enkel moment onveilig, en volgens mij werd ik nooit opgelicht. Zo zocht ik vooraf steeds uit hoeveel een taxi me zou kosten, en keer op keer werd me de correcte prijs aangerekend. Nooit betaalde ik een sol te veel voor een flesje water. Nog straffer, sommige hotels boden een taxidienst aan van en naar de luchthaven of busstation. Deze service was steeds gratis, zelfs indien dit gebeurde op mijn aanvraag.
De Peruvianen zijn redelijk afstandelijk. Ze zullen je niet gemakkelijk aanspreken. Maar eens ze beginnen te babbelen met jou zijn ze zeer joviaal en stellen ze je zelfs redelijk persoonlijke vragen zoals “Is Peru goedkoop voor jou?”.
Peru leeft van het toerisme en je komt dus heel wat verkopers tegen. Van hoedjes tot schelpjes tot alpaca truien, alles proberen ze je te slijten. Maar van zodra je 'No gracias' zegt, laten ze je met rust. Ze dringen nooit aan.
Het vreemst vind ik nog dat ik gedurende mijn ganse reis geen enkele, maar dan ook geen enkele Peruviaanse vrouw in een rokje of een kleedje heb gezien. Die dragen allemaal een broek. Mijn zus zou hier slechte zaken doen met haar webshop! Blijkbaar worden ze te veel lastig gevallen door de mannen als ze een kleedje aandoen.
Dat de machocultuur hier nog weeldig teert, blijkt ook uit sommige reclameborden die wij in de jaren '60 reeds hebben afgevoerd wegens te sexistisch. Zelf nu zelf, wat heeft een rondborstige dame in bikini in hemelsnaam te maken met motorolie?
En dan het verkeer, steeds mijn grootste angst bij het reizen. Zelfs dat viel al bij al nog mee. Ik moet wel nog Lima bezoeken :-). Uiteraard hebben voetgangers geen rechten en moet je steeds uit je doppen kijken, zelfs bij groen licht. En toeteren ze voor het minste, en worden rijvakken nauwelijks gerespecteerd. Maar voor de (duurdere) langeafstandsbussen maakt veiligheid deel uit van hun marketingplan en dat merk je duidelijk in de praktijk. Hierdoor voel je je toch gerust tijdens het reizen van de ene stad naar de andere.
Het is als toerist onmogelijk om te verdwijnen in Peru. Bij alles wat ook maar enigszins georganiseerd gebeurt, moet je, naast je naam, je paspoortnummer opgeven. Dus word je geregistreerd van zodra je incheckt bij een hotel, een toer van een halve dag boekt, de bus neemt, …. Buitenlandse Zaken zou geen enkel probleem hebben om mijn reisroute te reconstrueren. Ik ging in Peru weliswaar door het leven als Joelle Boon Vanderhoeft! Je moet immers steeds de naam van je moeder opgeven, en die wordt toegevoegd aan de officiële documenten.
Lawaai. Daar hebben ze geen enkel probleem mee. Dag en nacht hoor je getoeter van auto's. Maar bv. op bussen is het heel normaal om een TV-serie te bekijken op je smartphone zonder gebruik te maken van oortjes. Zelfs indien er muziek of tv speelt in de bus.
Tot slot kom je overal honden tegen. Overal waar je gaat en staat kom je tientallen honden op straat tegen. En ik heb de indruk dat ze redelijk verzorgd worden. Ze krijgen misschien niet, zoals Rosa, maandelijks een kapbeurt, maar ze zien er rustig en tevreden uit. Er loopt hier trouwens een haarloos ras rond.