Vroeg op en dadelijk naar het ontbijt op weg naar de plaats waar we de condors kunnen zien.

Condors zijn interessante beesten! Het is de tweede grootste vogelsoort (na de albatros), met gespreide vleugels kunnen ze meer dan 3m breed zijn. Ze zijn monogaam en als er een van beide partners sterft, volgt de andere niet veel later. Ze hebben om de drie, vier jaar jongen, maar houden hun uitgevlogen kroost gans hun leven in de gaten en helpen hen bij voedseltekort. Ze zijn te zwaar om te kunnen vliegen en moeten gebruik maken van de thermiek, van de stroming van de warme lucht, om te kunnen vertrekken.

Ze nesten in spleten langs de steile bergwanden. De plaats waar dagelijks tientallen toeristen naartoe trekken om een glimps op te vangen van deze vogels, is vlak boven deze nesten. Elke dag rond hetzelfde uur, als de temperatuur voldoende gestegen is, vliegen ze hun nesten uit, gebruik makend van de thermiek. Ze draaien steeds rondjes tot ze hoger en hoger in de lucht hangen, om dan te glijden naar de locatie waar ze naartoe willen. Meestal naar een dood beest, want het zijn aaseters.

Ik zag zo in totaal vijf condors, waarvan er eentje vlak boven mijn hoofd vloog. Ik zat zo gefascineerd te kijken dat ik bijna geen enkele deftige foto heb getrokken :-). Enkele foto's werden me geschonken door Bas, mijn Nederlandse metgezel.

De Colca Canyon zelf is ook prachtig. Het is de tweede diepste ter wereld (op sommige plaatsen 4000 m), dieper dan de Grand Canyon, maar met minder steile randen. In de bredere gedeelten van de canyon en in de nabijgelegen valleien, is er een intensieve terrasbouw wat een fantastisch geheel vormt om naar te kijken.

Onderweg naar Arequipa stopten we regelmatig aan viewpoints en bij dorpjes waar vooral de mooie, witte kerkjes opvielen.

Terug in Arequipa ging ik snel iets eten vooraleer me te begeven naar het busstation. Ik nam immers diezelfde avond nog de nachtbus naar Nasca!