Over dag 9 kan ik kort zijn: ik lag 24u in bed met toerista! Het personeel in het hotel was lief. Eerst belden ze me om te vragen waarom ik niet was verschenen aan het ontbijt. Nadien belden ze nog enkele keren terug om te vragen hoe het met me was, en of ik echt geen dokter wou raadplegen.

De dag nadien stond ik me, nog enigszins suf en zwak, af te vragen wat ik ging doen. Tot er een hop-on-hop-off bus voorbij kwam. Een goed idee voor een paar uur, dacht ik bij mezelf. Wat een vergissing! Het was helemaal geen hop-on-hop-off bus, maar een vier uur durende toer langs de buitenwijken van de stad. Met luide Zuid-Amerikaanse muziek uit een krakende luidspreker als toetje!

We reden langs delen van Arequipa die je als toerist misschien wel zou moeten zien, maar liever niet ziet. En van tijd tot tijd stopte de bus voor een half uurtje in the middle of nowhere. Al mijn Peruaanse medereizigers stapten stapten dan af, maar niet iedereen kwam terug de bus op. Heel raar. Bij een van de laatste stops konden de kindjes paardrijden. Gaia zou hier zijn werk gehad hebben, want de paarden waren verwaarloosd en wat verderop stonden twee vrouwen met roofvogels aan touwtjes. Voor enkele soles kon je een foto met de beestjes laten maken.

Toen de gijzeling, euh, bustoer afgelopen was, haastte ik me naar het museum Santuarios Andinos. Hier kreeg ik alle uitleg over Juanita, de ijsmummie die ze een 20-tal jaren geleden gevonden hebben op een vulkaantop in de buurt van Arequipa. Het is opmerkelijk hoe goed alles bewaard is gebleven. Haar sandaaltjes lijken nog als nieuw. Tot slot kan je ook een blik werpen op het meisje zelf.

Het is bizar om te weten dat ik morgen zal overnachten aan de voet van de vulkaan waar ze is gestorven.

Na een fris colaatje op een terras, bezocht ik het Monasterio Santa Catalina. Een klooster waar meisjes van hogere afkomst terecht konden tijdens de periode van 1600 tot 1970. Er gaan trouwens heel wat wilde verhalen de ronde over deze meisjes. Het klooster is een wirwar van kleine straatjes, met huisjes in rode of blauwe kleur. De Moorse invloeden zijn duidelijk te herkennen. Al het meubilair werd behouden, dus je kan je het dagelijks leven gemakkelijk voorstellen.

Omdat het Peruaanse eten me nog niet helemaal terug kon bekoren, maar omdat ik 48u lang niets had gegeten, besloot ik Mac Donalds uit te halen. Voor de (non-)foodies: ik bestelde een McCombo Pollo y bacon con papas familiares.